De Bulungula backpackerslodge

Verslag van zondag 6 december

De oude rooster van de lodge begint al voor 4.00 ’s ochtends te kraaien. We laten de sunrise pancakes aan ons voorbij gaan en draaien ons nog eens om. Onze cabin is een echte Xhosa hut, very basic. De muren zijn van zongebakken klei, het plafond van gras en de vloer van aangestampte koeiendrek.

Helletocht in de regen naar Bulungula

Inderdaad geen internet in de volgende lodge. Uit het verslag zal  blijken waarom niet. Dit stukje is geschreven op zaterdagavond 5 december.
De samango apen wuiven ons uit als we Oribi kloof verlaten. Er wacht ons een lange rit vandaag, niet zozeer in afstand, zo’n 400 km, maar vooral in tijd, we zullen er uiteindelijk meer dan 7 uur over doen. Alles gaat nog redelijk goed tot Mthata.

De Oribi kloof

Twee tips voor lezers en volgers:
1. Als je op de foto’s klikt, link je met de media database en zie je ze op ware grootte. Maar dat hadden jullie al wel door.
2. Op de menubalk onder de foto van de hoofding kan je links op de ‘Route’ klikken en kan je op een Google kaart het volledige traject volgen.

Verhalen op de Sani pas

Vandaag maken we een uitstap naar de Sani Pas. De pas ligt op 2876 m. en is een grensovergang naar Lesotho. We hebben gekozen voor georganiseerde tour met gids, zelf rijden is gevaarlijk, inspannend en je leert niets. De gids noemt de mensen die het zelf wagen, de ‘wonderers, wondering what they see ‘.

De Midlands en de Drakensbergen

Om 5 u. op vanmorgen, nog wat lezen onder de Jacaranda en luisteren naar het gekwetter, inpakken, dan ontbijt en om 8.15 zaten we al in het zadel voor een ritje te paard rond de estate.

Afscheid van de vriendelijke mensen hier en verder zuidwaarts.

Drakensbergen: over wevers en bosjesmannen

We zijn de enige gasten hier, in een accommodatie die plaats biedt aan 45 personen. We krijgen dus al de aandacht van de staf. Leann, de lodge manager, zit met ons mee aan tafel, onder een prachtige luster met kaarslicht. De flinke dame heeft al een turbulent leven en twee huwelijken achter de rug. Andy, de eigenaar vervoegde ons aan het ontbijt. Ooit IT consulent in Duitsland, keerde hij terug naar zijn thuisland met zijn Duitse echtgenote, Connie.

Royal Natal N.P.

Gisteren zijn we de grens over gestoken van Vrijstaat naar Kwazulu Natal, dit is dus na Gauteng al de derde provincie in Zuid-Afrika. Ons logement was wel luxueus, zelfs een soort conferentie-centrum, dus niet echt ons ding, ondanks het comfort, de somptueuze buffetten, de glad geschoren gazons en het zwembad.

Hiking naar Brandwag Buttress

Het was een beetje spannend gisteravond toen we na het avondeten in het aardedonker vanuit het hotel bij Glen Reenen camp nog 450m hogerop moesten naar het Highlands Mountain Retreat (2260m), ons adelaarsnest. Een stel zebra’s vluchtte weg voor onze koplampen.

Naar de Nationale Parken in Zuid-Afrika

Nog enkele foto’s van die prachtige wandeling gisteren naar de gorges van de Pitseng rivier.

Vandaag verlaten we deze idyllische plek en keren we terug naar Zuid-Afrika, op zoek naar de nationale parken. We komen er echter niet zonder kleerscheuren af vandaag.

Bezoek aan het dorpje Walealea

Een jonge gids, Messi (what’s in a name) 17 jaar leidt ons door het dorp. De schoolvakantie is voor hem al begonnen, hij heeft net de middelbare school afgewerkt (7th grade) en wil nu verder studeren voor accountant, net als het meisje Constantia, dat we gisteren ontmoetten. Hij komt uit een nest van 4, zijn ouders zijn reeds zeventigers.